Ieder jaar zijn er meldingen van de Inktviszwam. Vaak in oktober maar ook wel vroeger en soms ook later. Belangrijk is dat het nog niet te veel is afgekoeld: een zwoele herfst is dus gunstig, maar omdat de Inktviszwam vooral op bladhopen groeit of op plekken waar vaak tuinafval is gedumpt en dus een flinke humuslaag aanwezig is, zal een beetje koelte hem niet meteen verjagen, want in zo'n hoop is het door composteringsprocessen meestal een tikje warmer. Het verklaart ook waarom de Inktviswam vooral wordt gemeld door leken. En nee, het is geen inheemse soort, want hij werd voor het eerst beschreven in Tasmanië en koloniseerde van daaruit Australië, waarna hij in het begin van de twintigste eeuw naar Europa is gekomen als verstekeling in woltransporten of bij de invoer van exotische tuinplanten. De Intviszwam breidt zich in ons land nog steeds verder uit: in 2010 was hij bekend uit 35 atlasblokken, inmiddels zijn het er 60.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten