Doar bluit mien eerappellaand (Ede Staal)

Songtekst: Ede Staal - "Doar bluit mien eerappellaand"

Eerst was der veen en alles onbegoanboar
't Laand was sjompeg en gain mensk dij kon der wonen
Toen kwam de tied van turfgroaven en van toumoaken
Van aarmou at men pankouk, broene bonen

refr.
    Doar liggen de baauwten en de boerderijen
    Doar bluit mien eerappellaand
    Doar woar 't vrouger kraben en knooien was
    Want alles ging nog mit d'haand
    Doar roazen nou nijmoodse rudermesienen
    Op klaai, op zoavel en zaand
    Doar baauwen de boeren al generoaties laang
    Op 't Drentse en 't Grunneger laand.

Men vgruif kenoalen en daipen, monden, wieken
En deur de bolsterloag kwam mizze en ook zaand
Toun gingen veur 't eerst de eerappels doar bluien
Wat eertieds dale was, dat is nou vruchtboar laand

't Liekt zo mooi, dat laand mit aal zien kleuren
Ze stoanen in blui, 't is lila, roze en wit
As bie haarfstdag de luchten zwoarder worden
Din gaait 't allinneg nog om wat der onder zit...