Mien Eerappellaand

Doar bluit mien eerappellaand
Eerst was der veen en alles onbegoanboar't
Laand was sjompeg en gain mensk dij kon der wonen
Toen kwam de tied van turfgroaven en van toumoaken
Van aarmou at men pankouk, broene bonen.

refrain:
Doar liggen de baauwten en de boerderijen
Doar bluit mien eerappellaandoar woar 't vrouger kraben en knooien was
Want alles ging nog mit d'haand
Doar roazen nou nijmoodse rudermesienen
Op klaai, op zoavel en zaand
Doar baauwen de boeren al generoaties laang
Op 't Drentse en 't Grunneger laand.

Men gruif kenoalen en daipen, monden, wieken
En deur de bolsterloag kwam mizze en ook zaand
Toun gingen veur 't eerst de eerappels doar bluien
Wat eertieds dale was, dat is nou vruchtboar laand't.

Liekt zo mooi, dat laand mit aal zien kleuren
Ze stoanen in blui, 't is lila, roze en wit
As bie haarfstdag de luchten zwoarder worden
Din gaait 't allinneg nog om wat der onder zit.

Tekst: Ede Staal